Boren in de rotsen, weer iets nieuws

Na enkele mislukte pogingen door regen lukte het toch eens met dreigend regenweer naar de Ardennen af te zakken. Het was een nu of nooit-situatie, want kortelings worden de nachten te koud en zijn de rotsen zelf te koud om de sica (2-compomenten lijm) goed te laten uitzetten / uitharden.
Kobe (BRT) en ik waren de 2 werkers van dienst, ideaal, zo kreeg ik privé-les. De onvermijdelijke wandelklim doorheen de modder en losse prut naar de bovenkant van het massief diende deze dag meerdere keren te gebeuren. De eerste keer om zoals het kuisen vaste werktouwen te plaatsen. Deze keer moesten we onderweg nog enkele slaghaken plaatsen die nadien verwijderd kunnen worden. Deze dienen om ons goed ter plaatse te houden. Hieraan wordt met back-up de moulinette geïnstalleerd om de klimlijn te bepalen. Kobe is voorstander om niet kwantiteit maar zo veel mogelijk kwaliteit te leveren. Dit probeert hij door eerst een mooie lijn zelf al klimmend vrij te leggen en dan in deze lijn op de meest ideale inklippositie voor de setjes de boorhaken te plaatsen.
Ongeloofelijk, maar de rots was door zijn overhangende positie nog over grote delen volledig droog gebleven.
Gezien dit “mijn lijn” mocht worden kreeg ik de eer de lijn uit te zetten. Ik vocht voor wat ik waard was, maar moest enerzijds door het gedeeltelijk nog met natte stukken bezaaide rots, en anderzijds door sommige nog bemodderde grepen me hier en daar eens met een stijgklem me naar boven werken. Ik zette tickmarks en Kobe deed nadien een schitterende poging om deze lijn toprope zo vlot mogelijk uit te klimmen. Hier en daar even zoeken en een klein blokje, met deze nog niet ideale condities meer dan geweldig. Niveau? Ergens tussen 6C+ en 7A+, maar droge condities moeten als alles nog iets beter gekuist is het uitwijzen. Er zitten mooie bewegingen in, hielklemmen, regletten, barstklimmen, en in de crux is het gaan. Er is over een groot deel geen rustpas voorzien dus blijven klimmen is de boodschap.
Hierna was het terug aan mij om de haakposities te bepalen, mits natuurlijk hier en daar kleine correcties van Kobe natuurlijk. Af en toe mocht de haak iets meer in de klimlijn, ik had die op één positie verkeerdelijk er iets buiten voorzien. De markering was met ducktape, ideaal om nadien vlot te verwijderen en geen kans op vergissen. Je plakt dus je broek vol met vierkantjes ducktape en daar waar de haak moet staan, plak je die tegen de rots. In het naar beneden komen ram je dan met een hamer tegen de haakpositie om te horen of deze rots solide genoeg is om een haak in te boren. Als klimmer kom je niet zo graag met haak en rots samen eruit…
Voor de tweede keer deden we de kalvarietocht te voet naar de bovenkant van het massief, nu met een zware boormachine op batterijen, sica (2-componentenlijm), boorhaken en vodjes om alle overtollige sica te verwijderen, skyhooks om ons tegen de rots te houden (het hangt over, weet je nog), een hamer om op de ingelijmde boorhaak te kunnen meppen enz.
Kobe boort de eerste haak van de relais en lijmt die in, en de tweede is voor mij.
Nog eens kloppen op de rots om zeker te zijn dat de rots solide genoeg is. Dan een gat diameter 14 boren, de boven- en onderkant van het boorhaakgat nog iets bijboren / bijtailleren omdat de haak licht verzonken moet zijn. Uitwrijven en uitkuisen met een borsteltje, uitblazen met een pompje en met een pasmodel kijken of de haak goed in de rots verankerd kan worden. Nadien komt de roze sica in het boorgat en licht draaiend gaat de haak erin. Een laatste ferme tik tegen de haak en het overtollige sica verwijderen, en dan afdalen tot de volgende haak. Ik heb bijna alle haken ingeboord en ingelijmd, zalig! Hiervoor was ik gekomen, ik heb kunnen doen wat ik wou leren.
Een derde keer naar boven om alles te verwijderen, ik heb dit aan Kobe overgelaten. Wandelen is nu niet echt mijn ding.
We moeten nadat de andere routes geboord zijn, het begin nog bepalen van deze route, zodat dit geen wir-war wordt, en er niet te veel eliminante routes gemaakt worden. Ook de naam mag ik kiezen, ik zal er eens goed over slapen…
Verder hangt er nu een rood-wit lint in de eerste haak zodat de klimmers weten dat deze route nog niet geopend is en veilig is. Uitblijven dus! Elke haak moet nog een trektest ondergaan om te zien of de sica wel correct uitgehard is en de boorhaken goed en solide ingecementeerd zijn.
Met een ferme Ciney als afsluiter in het café van Beez reed ik moe maar voldaan naar huis, het smaakt naar meer. Hoe meer ik alle facetten van het klimmen ontdek, hoe leuker ik het vind!

~ door rudifrankinouille op 08/12/2009.