Het is (te) lang stil geweest

Nieuwe job, ringbandblessure, tijdsgebrek, kortom, het werd nog eens tijd naar de rotsen te gaan. In Freyr heb ik alvast een mooi project gevonden: “plus ou moins net- 7a” op Pucelles. En de laatste keer vlotjes met enkele tussenrustjes boven geraakt. Het mindere gewicht speelt zeker mee!

Afgelopen zondag met een bende naar Freyr, en na een cursus “Heavy Mental Coaching” bij Rudy Heylen, was ik klaar om de rotsen te veroveren. En hoe het verliep, was gewoonweg zalig. 5c – 5c+ – 3x 6a en een 6b als kers op de taart. Da 6c die ik nog probeerde (alles op kop) was er net over, ik kon op een gegeven moment de greepjes niet meer fixeren, laat staan er op verder gaan.

Moraal van het verhaal: een mentale boost en een schitterende klimdag!

Pont-a-Lesse > rotskuisdag

Als coördinator rotswerken van onze club stond er vandaag een rotskuisdag in Pont-a-Lesse op het programma:
we hebben vandaag ZEER veel en goed werk verricht!

We waren in 3 groepen verdeeld:

Groep 1 olv Eddy Serneels: de bovenweide van castel 5 gesnoeid!

groep 2 olv Caroline en Rudi (niet ondergetekende) Castel 4:

– alle ijzeren rommel uit Bachelors paradise verwijderd en aan het parkingetje tussen castel 1 en 2 op het gras gelegd.

– alle brokken steen die uit de tunnel verwijderd uitgezonderd de grote blok.

> Die MOET nog in stukken geslagen worden met een moker, dus nog op de to do lijst

– alle brokken steen ter hoogte van ingang tunnel is mooi gestapeld in pad-formaat. Ik ben het niet gaan controleren maar ga ervan uit dat dit perfect gedaan is!

Groep 3 olv Jeroen en Bart: de linkerpijler van castel 2 is volledig gepoetst en er zijn o.i. nog veel te veel brokken en losse stukken verwijderd. Ook de pijler rechts van deze linkerpijler (hoekversnijding: castel 2.9 > 2.12)) is grotendeels gekuist maar ook daar kwamen veel te veel losse stukken uit. Deze routes zijn nog te perfectioneren. De klimmers hebben hun uiterste best gedaan maar het was gewoon te veel werk!

Net op het hoekje zijn de 2 eerste routes ook gekuist (castel 2.15-16 volgens mij, bril niet op :-)) . De rots was daar veel stabieler en er moest enkel grassen verwijderd worden. Ik heb deze routes nadien geklommen en deze 2 laatstet zijn zeer mooie routes!!! Ook de kuiser (slechts 1 persoon) heeft dit schitterend gedaan.

Groep  ikzelf en Michael: castel 1 (route 1 en 1.3)

De blok van 1 x 1 x 1 m die in “de vette os” weg moest was het kleinste blokje. Door het verwijderen van deze blok is erboven nadien zonder moeite nog een blok naar beneden gedonderd die dubbel zo groot was. Alle kleinere blokjes zijn in stukken geslagen en weggeruimd. Die 2 grote blokken moeten net als de grote blok in de tunnel stukgeslagen worden met groter materiaal.

Ik heb in deze route naar analogie met de (te veel haken) in deze route 3 haken bijgezet. Ik begrijp niet goed waarom niet recht over de rots geklommen wordt maar ernaast. Had de route-opener niet beter voor dat pad gekozen?

In de route castel 1.3 moest er een haak onderaan bijgezet worden. Ik had dit verkeerd begrepen en heb tussen de laatste haak en de relais nog 1 haak bijgezet. Halverwege mocht er misschien nog eentje bij ifv een moeilijkere pas maar de rots was daar niet solide.

Samenvatting:

– 4 haken – 4 glascapsules > overal een rood lintje.Moe en voldaan terug thuis…
Ik heb om touwen te verwijderen een 6A toproep geklommen en dit was lang geleden. Het was leuk!!!

Triatlon, een beetje afzien?

Lang geleden dat ik nog eens een verslagje mocht maken over een triatlon. In Sint-Niklaas startte ik ooit, net zoals velen van de club denk ik, een 10-tal jaar geleden. Nostalgie noemen ze dat. Zaterdagavond leek het me nog een goed idee om nog eens deel te nemen. Trainingskms zwemmen: 1x mee open water gezwommen in juni. Trainingskms fietsen: sinds 2 weken met de fiets heen en weer naar het werk, in totaal 6 x 60 km gereden. Lopen, ga maar enkele jaren terug. En toch kriebelde het nog op zondagochtend zodat ik met mijn materiaal naar de start trok, voor mezelf de druk gelegd dat elke WTT’er die voor me was getrakteerd zou worden. Dan moest ik tenminste mijn best doen om niet iedereen te trakteren Wetsuit: 4 grote gaten, dus met enkele extra verluchtingsgaten gezwommen. Naar het schijnt viel het nogal mee en was ik bij de eersten uit het water, samen met raket Ruben. Het fietsen heb ik dan op eigen tempo gedaan, net op of onder de verzuringsgrens. Je leert na de jaren wel je lichaam kennen. Het ging tegen een slordige 34 gemiddeld of iets van een 1u14 als ik goed gekeken he. Lopen, mijn oud zeer, en huidig zeer was meer op karakter. Echt lopen was het niet meer, eerder joggen. Onderweg na 2 toeren berekend dat ik tempo 5’/km liep maar in de laatste ronde ging het mis. Ondanks goed drinken op de fiets en een reep koolhydraten voelde in de energie en de suikers naar een dieptepunt gaan. De mentale tik kwam niet te hard aan maar deed me spijtig genoeg beslissen af en toe eens te wandelen. Ook de zon deed er geen deugd aan, als er iets is waar ik me niet goed bij voel tijdens het sporten, dan zijn het zuiderse temperaturen. De laatste ronde deed me de das om en de looptijd was net onder het uur. Eindtijd om en bij de 2u45. Ooi in topconditie eens 2u rond gedaan, maar daar mag je nu niet meer mee vergelijken zeker  De extra kilootjes moest ik nu ook mee sleuren. Moraal van het verhaal: mits doseren en voldoende eten en drinken tijdens de wedstrijd en wat kennis van je lichaam is een kwart triatlon uitdoen haalbaar (zelfs met weinig voorbereiding). Als trainer zou ik het niet aanraden, maar het is vooral een mentale kwestie om op het einde te blijven doorgaan. Vanmorgen voelen de benen niet slecht aan, niet bijzonders stijf, alleen iets meer hinder van mijn nekspieren van het zwemmen. Mieke heeft die gisteren lekker gemasseerd… Technische achtergrond: vanuit mijn nieuwe job kan ik wel iedereen aanraden een sportmedische keuring te ondergaan want ik heb al tijdens inspanningstests verschillende alarmerende dingen gezien… Indien ik nog eens meedoe zal het wel met voldoende training zijn. De Norsemann bijvoorbeeld

UZA S.P.O.R.T.S.

Afkortingen?
Sinds enkele dagen heb ik al wat meegedraaid op deze dienst en vanaf maandag 1 augustus wordt het officieel!
Mijn nieuwe job: inspaningsfysioloog aan het Universitair Ziekenhuis Antwerpen.

Als er nu ooit eens iets was dat ik met de volle 100% wou doen in mijn leven was het dit wel.
Ik ga full-time werken in een sportmedisch inspanningslabo en zal daar volgende taken krijgen:

– rust EKG afnemen en spirometrie met enkele extra antropometrische gegevens
–  Inspaningstests afnemen op de fiets / loopband met afname lactaat, VO2(max) meting en EKG-monitoring
– video-afname van het looppatroon
– nabespreking en trainingsadvies verstrekken
– meewerken aan sportgerelateerde cases
– enz…

Vanaf september komen daar nog extra cursussen bij die ik moet volgen waaronder:
– Spirometrie
– EKG
– EKG tijdens inspanning
– …

Kortom, de volgende jaren worden er weer vele van leerprocessen!

Ringband gekwetst…

Na een lange afwezigheid op deze blog heb ik voorlopig maar 1 nieuwtje, en dan nog een spijtig. Tijdens routebouw 2 weken geleden in de klimax mijn ringband (vinger 4 Rechts) serieus gekwetst en nu al meer dan 1 week zeer gevoelig. Klimmen zal dus nog even ‘on hold’ staan. Zeer erg want we vertrekken binnenkort op (klim)vakantie…

Welkenraedt – nieuwe klimhal van routes voorzien

Op vraag van Entre-Prise samen met Jurgen (Lis) naar Welkenraedt (regio Eupen) om een nieuwe klimhal van routes te voorzien. Door een brand was de oude sportzaal volledig verwoest en moest er onder andere een nieuwe klimwand komen. Entre-Prise had de wand gezet, wij mochten de routes gaan inschroeven. 18 relais dus ca 45 routes te zetten (2 tot 3 per touw), 13m hoog met verschillende structuren.
Op donderdagmorgen vertrokken we al om 6u ’s morgens, afspraak om 8.15u in de klimzaal. Na het bespreken van het concept met de verantwoordelijke van entre-prise was het aan ons om er aan te beginnen.
Alle grepen (een volledige pallet vol) moesten nog uit de dozen en verpakking gehaald worden, we zijn hier zeker 2u mee zoet geweest.
Na sorteren en klasseren per kleur en soort greep werden eerst de modules opgehangen. Nadien begonnen we er aan. Ik bouwde van niveau 4 tot 6B, Jurgen van 5C tot 7B. Dag 1 was te snel om door de invallende duisternis, de verlichting was nog niet opgehangen. Werkpunt voor dag 2: stralers voorzien…
Moe en voldaan naar de jeugdherberg in Eupen en na een Italiaans avondmaal ons bed in.
Op dag 2 ging het veel vlotter en samen hebben we 24 routes gezet gedurende deze 2 dagen. Nog een 10-tal routes en dat project is af.
Naderhand kwam de lokale klimclub ons werk inspecteren en het werd goed bevonden! Een afsluitende tractatie van hen in het café maakte onze dag goed…

Alleen in het naar huis rijden niet gezien dat er snelheidscontroles waren aan werkzaamheden op de autostrade. Je mocht 50 (niet gezien) en zelfs met een flinke rempoging was het niet gelukt hier onder te blijven. Hopelijk was het filmpje op…

Volgende week dinsdag de wand van de laatste routes voorzien met Tom en dan woensdag gaan we een andere wand (structuurwand) in Gulpen van routes voorzien. We blijven trainen…

Solorisation – 6B+

Met een deel van de geschifte SVS-kliek (Wim en oppergeschifte Silke) vertrokken we op een zonnige voorjaarsdag naar Beez. Extra kompanen waren Geert (kameraad Wim) en Brecht (kameraad Silke). 5 klimmers van verschillend niveau en ervaring, maar het zou wel een zeer leuke klimdag worden.
Ik hing voor sommigen setjes of touw in om te topropen, op het einde van de dag heeft iedereen voorgeklommen!
We begonnen op het gemakkelijk deel van de Liedekerke, met allemaal 4’kes.
“A momentary leaps of reason” en “shine on you crazy diamond” (beiden 4’kes) vond ik wel leuk maar echt klimmen is dit niet meer voor mij.
Niettegenstaande dit, was het wel leuk de anderen zich hier te zien in amuseren. Voor sommigen was het echt wel leren en oefenen op rots.
Hierna was het tijd voor solorisation (6B+ – Liedekerke – overhang). Ik kende de route, deed een zeer verdienstelijke poging met setjes aan de gordel, maar net op het einde ging het mis… In de 2de poging was het niet zoals het hoorde, maar met wat moeite ging het in de derde poging wel. Hopelijk kan ik terug beginnen aan het motto “elke klimdag een 6B”.
Nadien moest ik even helpen om in “Les huit points du 26 mai – 5B+” alles te recupereren. De medeklimmers geraakten niet door de crux. Nu moet ik toegeven dat de crux geen weggever was. Ook ik moest wel even een serieus tandje bijsteken om de crux-haak in te klippen. Het was niet de gemakkelijkere 5B+. Om te eindigen ook eens gaan voelen aan “The piter at the gates of down”. Volgens de topo een 4 en Wim had hier zo veel moeite om doorheen de “crux” te geraken. Ik moest toegeven dat voor een 4’ke dit wel een stevig pasje was: 2 manieren, links van de crux (de meest logische richting) was het eerder 5B en langs rechts een 2de oplossing gevonden, dat leek eerder 5A+. Dus 4, vergeet dat maar…
Nog even een speciale vermelding voor Brecht: hoewel het zijn  eerste keer op rots was en voor de eerste keer voorgeklommen, moet ik hem feliciteren met zijn geweldige zekerprestatie! Hij heeft me steeds gezekerd en dit ging ongeloofelijk vlot. Een dikke proficiat!
Samengevat: zon afgewisseld met wat wolken, maar poederdroog. Zeker voor herhaling vatbaar…

Pols testen in Beez

Vorige klimbeurt in de klimax een polsbeentje uit zijn anatomische positie gesleurd, gevolg: lichte subluxatie van het desbetreffende botje en pijnlijk.
Na 3 dagen relatieve rust, tape en af en toe wat mobiliseren is de pijn weg. Vandaag gaan testen in Beez met Sam.
We warmden op in Schils (5B+) a vue, eerder een engagementsroute dan een harde route. Maar de haken staan echt wel ver dus vallen was geen optie.
Hierna wou ik solorisation (6B+) eens proberen. Sam op kop, setjes inhangen en in de crux gevallen. Nadien vlotjes uitgewerkt en in zijn 2de poging vlot getopt. Ikzelf werkte in dez eerste poging wat sequenties uit, en ging met veel moed voor de second go, zoals Sam. In de dynamische beweging net niet ver genoeg geraakt en naar beneden gevallen (zwaartekracht wint altijd en vallen doe je meestal naar beneden). In de derde poging met nog iets meer ijver, maar ook daar weer gevallen op dezelfde positie. Gezien Sam zeker de 6C (La gamelle de Beethoven) wou proberen naar sector Fanette verhuisd. Sam klom deze redelijk vlotjes met setjes aan de gordel. Het mocht gezien worden, weer een route minder op zijn lijstje.
Zelf deed ik een toprope poging maar moest toegenven dat deze nog iets te hard was om in 1 keer te trekken.
Hierna een to do op de jokari, 5C+ boulderen aan een touw. Meer setjes dan meters, maar ze zijn  nodig gezien het serieus overhangt. Ik deed een zeer goede poging in de a vue maar zag ineens het licht niet meer. Sam wel en topte zonder problemen. Hierna was het over en out voor me. In een 2de poging was het fysiek en mentaal over.
Sam deed nog een poging in de 6A maar ook bij hem was het vet van de soep.
Voldaan met nog een lichte honger naar solorisation naar huis, een zeer leuke klimdag weer. Klimmen is toch echt genieten!!!

5.10 Hornet

Ik heb met de Hornets nu een 10-tal rotsroutes gedaan gaande van 6A tot 7A.

Als ik vergelijk met de galileo van 5.10 vind ik dat er door het toe-down principe GEEN verlies van stevigheid op de zool is. Dus bij het veteren van de schoen krijg je een stevige ondersteuning van de voetzool (mits toch al wat getrainde voetspieren).

Verder is de tip ultragevoelig, wat je niet zo extreem hebt bij de galileo. Het is net of je met de tenen op dat specifiek klein randje of uitstekend puntje staat en de precisie is enorm. In de andere schoenen heb ik die precisie niet (galileo, anasazi) zelfs niet in de 5X (allemaal 5.10 schoenen).

Ook de rubber vind ik zelfs meer plakken dan de andere rubbers onder de bovenvermelde schoenen. Op “bijna niets” hard staan en doorgaan is zelfs mogelijk in de hogere graadsroutes. Kortom, je kan er schitterend mee blijven staan, daar waar de gevoeligheid / cohesie met de rots bij de andere schoenen net iets minder is. En het vertrouwen in de schoenen is dan ook enorm groot!
Enige minpunten?

– Hoe lang gaat de Mystique rubber het houden? 2mm is echt wel weining…

– Ik heb net dezelfde maat gekocht als al mijn andere schoenen. Het had misschien net dat half maatje meer mogen zijn? Ik kan ongeveer een 4-tal routes doen en dan zijn mijn tenen echt wel beurs geklommen…

 

Samengevat: mochten mijn tenen niet zo pijnlijk zijn na een halve klimdag, was dit het summum van het summum in het 5.10 gamma!!!
Te koop oa in De Berghut

Naar Beez met enkele klimmers uit de laatste stage Orpierre

Eefje was de enige vreemde eend in de bijt, maar niet minder welkom om mee te gaan klimmen.
Het massief van afspraak was Beez, “slechts” 1u15′ rijden vanuit Sint-Niklaas en we hebben het geweten. Net niet nummerke trekken om een route kunnen klimmen, maar het zat er dicht tegen, zo druk was het op een zonnige zondag.
Allemaal opwarmen in 4de graad, het was eens iets anders dan onmiddellijk in 5C – 6A op te warmen in Freyr. Nu eerlijk gezegd, daar geraak je ook niet echt opgewarmd van…
Eerste echte wapenfeit van de dag was ” l’exaltante” (6A), ooit eens ingekropen en er niet door geraakt. Een jaar sterker en wijzer toch eerst de oplossing even moeten gaan zoeken, maar in de 2de poging ging de route er zeer vlot aan. Ik leer dan ook wel gemakkelijk cruxbewegingen van buiten, en weten wat en waar het je te wachten staat geeft een enorm voordeel.
Eefje deed verwoede pogingen om doorheen de crux te geraken, op kop welliswaar(!) maar moest het na een poging (en valletjes) of 20 opgeven. Snel mijn setjes gaan recupereren, dus voor de derde keer de route in…
Eindigen deed ik in “symfonie d’ urinoir” (5A+) maar zoals elke Beez-route: ga ervan uit dat het een pak zwaarder is dan de opgegeven quotatie, en dan valt het wel mee. Amusement troef!
Markantste feit van de dag; Ollandse klimscholen zijn m.i. zeer slecht georganiseerd. Fouten dat ik daar gezien heb, het heeft geen naam. Spijtig dat ze daar geen rotsen hebben en ons komen lastig vallen met hun hinderende en storende klimopleidingen, waar ik binnen het jaar zware ongevallen zie gebeuren. Er was er één die door zijn helm niet gebrekkig het ziekenhuis in beland is. Bij een moeilijke passage het touw achter het been, en de zekeraar was niet alert om hem er op te wijzen. Bij zijn val (6m ongeveer) omgekanteld en met helm en rug zwaar tegen het massief. Zonder helm was het zeker afvoeren geweest… Idioten…
Ik wou nog vertrekken in “solorisation” (6B+) maar op dat moment deden mijn tenen weer te veel pijn.
Toch nog eindigen met een zeer positieve noot: mijn 5.10 Hornet’s zijn sublieme schoenen!!!